a humaniści? Nie mogą czytać literatury ze swojej działki? Oczytanie nie sprowadza się tylko do powieści... Znajomość kanonu literatury pięknej to działka literaturoznawców, polonistów, filologów. Z kolei nie za bardzo widzę, co może wnieść do oczytania kolejny kryminał... A wiedza nie sprowadza się tylko do znajomości lit. pięknej ;)

a humaniści? Nie mogą czytać literatury ze swojej działki? Oczytanie nie sprowadza się tylko do powieści... Znajomość kanonu literatury pięknej to działka literaturoznawców, polonistów, filologów. Z kolei nie za bardzo widzę, co może wnieść do oczytania kolejny kryminał... A wiedza nie sprowadza się tylko do znajomości lit. pięknej ;)

Humaniści powinni znać klasykę literatury pięknej oraz swoją działkę. Natomiast są humaniści i są Humaniści. Nie każdy to elita, od tych przeciętnych humanistów nie oczekuję znajomości "Ulissesa" i "Czarodziejskiej góry" ale jak czytają kryminały i "Conana"...to chociaż tyle.

Humaniści powinni znać klasykę literatury pięknej oraz swoją działkę. Natomiast są humaniści i są Humaniści. Nie każdy to elita, od tych przeciętnych humanistów nie oczekuję znajomości "Ulissesa" i "Czarodziejskiej góry" ale jak czytają kryminały i "Conana"...to chociaż tyle.

Czyli rozumiem, że jesteś osobą nieczytającą? Bo Twoja wypowiedź brzmi jak stereotyp.

Czyli rozumiem, że jesteś osobą nieczytającą? Bo Twoja wypowiedź brzmi jak stereotyp.

Jestem czytającą ze zrozumieniem, a nawet piśmienną... Użyłam dużego skrótu myślowego, bowiem chodziło mi o to, że ludzie czytający poszerzają sobie horyzonty myślowe, a co za tym idzie, rzadziej ulegają stereotypom...

Jestem czytającą ze zrozumieniem, a nawet piśmienną... Użyłam dużego skrótu myślowego, bowiem chodziło mi o to, że ludzie czytający poszerzają sobie horyzonty myślowe, a co za tym idzie, rzadziej ulegają stereotypom...

Również lubię ebooki   i wcale nie widzę w nich niczego gorszego.Uważam również,że takim jak ja - to  jest niedowidzącym - ułatwiają życie,wszak czytając książkę papierową nie powiększysz sobie czytanych literek.Ebook zaś daje taką  możliwość.

Również lubię ebooki   i wcale nie widzę w nich niczego gorszego.Uważam również,że takim jak ja - to  jest niedowidzącym - ułatwiają życie,wszak czytając książkę papierową nie powiększysz sobie czytanych literek.Ebook zaś daje taką  możliwość.

Nie zgodzę się. Zgodnie z definicją slownikową czytać oznacza "śledząc wzrokiem napisane lub wydrukowane litery, zapoznawać się z treścią tego, co jest napisane lub wydrukowane". Audiobook pozwala zapoznać się z treścią książki, ale słuchanie audiobooka to nie czytanie - nie jest spełniona pierwsza część definicji. Podobnie jak obejrzenie sztuki w teatrze to nie to samo co przeczytanie dramatu. Natomiast co do e-booka masz rację, to jest czytanie książki - definicja jest tu spełniona, różnica jest tylko w formacie książki - elektroniczny zamiast papierowego.

Nie zgodzę się. Zgodnie z definicją slownikową czytać oznacza "śledząc wzrokiem napisane lub wydrukowane litery, zapoznawać się z treścią tego, co jest napisane lub wydrukowane". Audiobook pozwala zapoznać się z treścią książki, ale słuchanie audiobooka to nie czytanie - nie jest spełniona pierwsza część definicji. Podobnie jak obejrzenie sztuki w teatrze to nie to samo co...

Warto zaznaczyć, że ta słownikowa definicja powstała na długoprzed tym, zanim się komukolwiek się audiobooki przyśniły. I definicja czy nie, jeśli ktoś zapoznał się z treścią książki, to zapoznał się z treścią książki.

Warto zaznaczyć, że ta słownikowa definicja powstała na długoprzed tym, zanim się komukolwiek się audiobooki przyśniły. I definicja czy nie, jeśli ktoś zapoznał się z treścią książki, to zapoznał się z treścią książki.

@Jerico, ale nie czytał 😉 Zapoznanie się to nie to samo co czytanie. To nie znaczy, że słuchanie audiobooków jest złe, po prostu nie jest czytaniem.

@Jerico, ale nie czytał 😉 Zapoznanie się to nie to samo co czytanie. To nie znaczy, że słuchanie audiobooków jest złe, po prostu nie jest czytaniem.

Czytanie angażuje zupełnie inne ośrodki w mózgu niż słuchanie, więc nie jest to ta sama czynność. Nie zmienia to jednak faktu, że w obu sytuacjach znasz treść książki i słuchanie audiobooków nie jest niczym gorszym. Jest nawet pomocne dla osób z problemami z koncentracją.

Czytanie angażuje zupełnie inne ośrodki w mózgu niż słuchanie, więc nie jest to ta sama czynność. Nie zmienia to jednak faktu, że w obu sytuacjach znasz treść książki i słuchanie audiobooków nie jest niczym gorszym. Jest nawet pomocne dla osób z problemami z koncentracją.

Z tum angażowaniem tez tak nie do końca, tu sa najowsze badania https://lubimyczytac.pl/aktualnosci/12616/czytanie-sluchanie-o-najnowszych-...=O najnowszych badaniach amerykańskich naukowców,-Aktualności&text=Naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w,dla wzrokowców, jak i słuchowców.

“Badania zespołu Deniz są rozwinięciem opublikowanych w 2016 roku badań neurokognitywistów, w wyniku których powstała mapa semantyczna mózgu. Wynika z niej, że poszczególne słowa zawsze aktywują te same odpowiedzialne za nie obszary kory mózgowej."

Z tum angażowaniem tez tak nie do końca, tu sa najowsze badania https://lubimyczytac.pl/aktualnosci/12616/czytanie-sluchanie-o-najnowszych-...=O najnowszych badaniach amerykańskich naukowców,-Aktualności&text=Naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w,dla wzrokowców, jak i słuchowców.

“Badania zespołu Deniz są rozwinięciem opublikowanych w 2016 roku badań...

Ciekawe, muszę poczytać w tym temacie więcej.

Ciekawe, muszę poczytać w tym temacie więcej.

Właściwie jedno i drugie ma sens. Czytanie uaktualnia wzrokowe obszary mózgu, słuchanie audiobooka słuchowe, ale właściwe przetworzenie słów, niezależnie czy usłyszanych, czy zobaczonych, to już obszar odpowiedzialny za rozumienie, niezależnie od źródła słowa.

Właściwie jedno i drugie ma sens. Czytanie uaktualnia wzrokowe obszary mózgu, słuchanie audiobooka słuchowe, ale właściwe przetworzenie słów, niezależnie czy usłyszanych, czy zobaczonych, to już obszar odpowiedzialny za rozumienie, niezależnie od źródła słowa.

Czuję się trochę tak, jakbym włożyła kij w mrowisko. Wiadomo, że słuchanie i czytanie to dwie inne czynności, uruchamiamy wtedy inne obszary w mózgu. Nie uważam jednak, że gdy odsłucham sobie audiobooka i jakimś cudem coś z niego zapamiętam (pamiętajcie - mam koncentrację złotej rybki na bodźce słuchowe), nie mogę uznać książki za przeczytaną. 
Często spotykam się w bookmediach ze stwierdzeniem, że osoby słuchające audiobooków to nie są prawdziwi czytelnicy (albo "książkary" - biorąc pod uwagę moją szczególną niechęć do tego określenia, staram się go prawie wcale nie używać). Moim zdaniem ważniejsze jest samo poznanie dzieła, niż sposób, w jaki się to zrobiło (ale wiadomo, z legalnych źródeł). 

Czuję się trochę tak, jakbym włożyła kij w mrowisko. Wiadomo, że słuchanie i czytanie to dwie inne czynności, uruchamiamy wtedy inne obszary w mózgu. Nie uważam jednak, że gdy odsłucham sobie audiobooka i jakimś cudem coś z niego zapamiętam (pamiętajcie - mam koncentrację złotej rybki na bodźce słuchowe), nie mogę uznać książki za przeczytaną. 
Często spotykam się w...

Bardzo lubię czytać, ale też sporo słucham, bo niestety wzrok mi się w ostatnich dwóch latach znacznie pogorszył. Ja nie czuję różnicy w odbiorze, pamiętam i to co przeczytam i to co usłyszę, zwłaszcza gdy mam na uszach słuchawki. A gdy jestem rozkojarzona to i czytając i słuchając zdarza mi się tracić wątek 

Bardzo lubię czytać, ale też sporo słucham, bo niestety wzrok mi się w ostatnich dwóch latach znacznie pogorszył. Ja nie czuję różnicy w odbiorze, pamiętam i to co przeczytam i to co usłyszę, zwłaszcza gdy mam na uszach słuchawki. A gdy jestem rozkojarzona to i czytając i słuchając zdarza mi się tracić wątek 

zgadzam się. mnie wielu znajomych pyta czemu nie słucham audiobooków. Czytam na papierze. Leżenie i słuchanie kogoś czytającego książkę kiedy masz oczy wydaje mi się dziwne i nie mogę usiedzieć w miejscu. A jak się za coś wezmę to wiadomo już nie słucham. 

zgadzam się. mnie wielu znajomych pyta czemu nie słucham audiobooków. Czytam na papierze. Leżenie i słuchanie kogoś czytającego książkę kiedy masz oczy wydaje mi się dziwne i nie mogę usiedzieć w miejscu. A jak się za coś wezmę to wiadomo już nie słucham. 

Też się czasem zastanawiam, co niektórym ludziom zrobiła fantastyka, żeby tak ją z buta traktować. Spotkałam się z wypowiedzią pewnej dziennikarki, która stwierdziła, że fantastyka jest dla niedojrzałych chłopców. Seksistowskie i głupie twierdzenie. W fantastyce (rozumianej łącznie jako fantasy i sci-fi) jak w każdym gatunku są rzeczy lepiej i gorzej napisane. Niektórzy może zapominają, albo nie wiedzą, że fantastyka może być dobrym kostiumem do opowiedzenia o jakimś problemie, czasem satyrą na coś. Cały cykl Świata Dysku się tu kłania. Albo taka fantastyka z czasów ZSSR. Dla kumatych, czytających miedzy wierszami. Albo po prostu dobra opowieść i wyprawa do do innego świata istniejącego tylko w głowie jego twórcy. Co do kryminałów, to może jest tak, że lubimy rozwiązywać zagadki i jak się dużo dzieje. I ta satysfakcja, kiedy w połowie książki wiemy już kto zabił. I z perspektywy wygodnego fotela czytelnik-detektyw amator, z pobłażliwością obserwuje śledczych mamrocząc pod nosem: no kiedy oni/on/ona się wreszcie domyślą/i. :)))

Też się czasem zastanawiam, co niektórym ludziom zrobiła fantastyka, żeby tak ją z buta traktować. Spotkałam się z wypowiedzią pewnej dziennikarki, która stwierdziła, że fantastyka jest dla niedojrzałych chłopców. Seksistowskie i głupie twierdzenie. W fantastyce (rozumianej łącznie jako fantasy i sci-fi) jak w każdym gatunku są rzeczy lepiej i gorzej napisane. Niektórzy...

Zwłaszcza, że przedstawione światy fantastyczne paradoksalnie mówią nam często więcej o świecie realnym niż kryminały czy nawet reportaże. "Niekończąca się opowieść" Michaela Ende mówi mi więcej o samopoznaniu i leczącej mocy wyobraźni niż niejeden poradnik psychologiczny. 

Zwłaszcza, że przedstawione światy fantastyczne paradoksalnie mówią nam często więcej o świecie realnym niż kryminały czy nawet reportaże. "Niekończąca się opowieść" Michaela Ende mówi mi więcej o samopoznaniu i leczącej mocy wyobraźni niż niejeden poradnik psychologiczny. 

@Luna, przeczytałam ostatnio książkę z gatunku hard science (fiction), z której nie zapamiętałam nic, ani tytułu, ani autorki, ani nawet języka, w którym ją czytałam, poza to, że traktowała o eksploracji obcych światów za pomocą maszyn eksplorujących, wysyłanych na nie z Ziemi, w które zdalnie  przenoszona była jaźń operatorek albo operatorów, a także zmysłowość, aby bezpośrednio odczuwać bodźce z tych nieprzyjaznych życiu miejsc i dać im odpowiedni wyraz naukowy w ramach danej misji. Ciekawa rzecz, że nie była to praca łatwa, może czasem nawet przyjemna, chociaż niebezpieczna, gdyż o zostanie warzywem w przypadku zerwania więzi trudno nie było. Bohaterka tej opowieści należała do elity, której doświadczenie z wieloma konstrukcjami zapewniało jej wysoką pozycję w branży, jak również przetrwanie w kompletnie nieznanych środowiskach.

@Luna, przeczytałam ostatnio książkę z gatunku hard science (fiction), z której nie zapamiętałam nic, ani tytułu, ani autorki, ani nawet języka, w którym ją czytałam, poza to, że traktowała o eksploracji obcych światów za pomocą maszyn eksplorujących, wysyłanych na nie z Ziemi, w które zdalnie  przenoszona była jaźń operatorek albo operatorów, a także zmysłowość, aby...